Խելացի ըլլուշը յառդում գընա̈ մեզի հարգուշ միգա̈լ մաշտկացը որոշումնին։ Օրինագ, վերմը քուրեյդացը դուր կուկա քըսվուշ, ամա միգա̈լ քուրեյդա̈կը չին քըսվիլ։ Վերմը խրիստիաննուն դուր կուկա խըմիչկ ընուշ (հա̈լբա̈տ տա̈, չապը կիդընալով), ամա միգա̈լնեկը որոշաձունին հիչ չըխըմուշ։ Ալլայ խրիստիաննին կուզին առոխչ ըլլուշ, ամա ըներ դարպեր բետկընուշի ծեվ գընդռին։ Ետե մենկ հաշվինկկու տա̈ միր ընդռուտինը ըմընա շիդագնա̈ հընու կուզինկ-օր միգա̈լնեկնա̈լ միր բես միտկ ընին, գայնոնկ թուլըծընիլ միր քուրեյդացը հընու ախպըյդացը հավատկը հընու գոյսընիլ միուտինը (1 Կորնթ. 8։9; 10։23, 24)։ Եգովըն կանոն տընիլ չի, վեվ ինծոյ հակըվողա̈։ Ա̈դու դեղը ըն դըվաձունի պրինցիպնի։ Մեզի բիդուա̈ «համեստ հընու խելացի» ըլլուշ հընու հակըվուշ Աստըձուն ձառայողնուն հոմար առժանի ծեվով (1 Տիմոթ. 2։9, 10)։ Մենկ չինկ ուզիլ, հընոր միր վըրըն չապըն ավել ուշադրուտին տառծընին։ Հըմա̈լ Աստվաձաշընչին պրինցիպնին յառդում գընին իրիցնուն, հընոր ըներ ուրինց կանոննին տընին հեչ հակ ու գաբին հեդ գաբվաձ։ w23.07, 23—24 էջը, 13, 14 աբզ.

Եգովըն գերեվծընա̈ մեզի, ինչպես գայնոնկ օննալ բախտավեր հընու լավ գյանկ։ Ըներ, վեվ-օր միսա̈ֆիր գեշտոն «խելկ չոննող գընեչը» դունը, ընգաձին ուրինց ցանգուտիննուն էդվոնցը հընու թըվագու տա̈ ըներ «օնուշ» գյանկ ունին։ Ամա ընեց վեռչը մեռելնեցնա̈ (Առակ. 9։13, 17, 18)։ Ինչկա՛ն ընեցմըն դարպերվինգու ըներ, վեվ-օր կուկոն «իսկագան իմաստուտինին» դունը (Առակ. 9։1)։ Մենկ սորվինկկու հազ ընուշ ըն, ինչ-օր հազ գընա̈ Եգովըն հընու հազ ընիլ չինկ ըն, ինչ հազ ընիլ չի Աստվաձ (Սաղ. 97։10)։ Հընու մեզի շադ դուր կուկա հըրավիրուշ միգա̈լնացը, հընոր կոն «իսկագան իմաստուտինին» մոդ։ Մենկ, գարելիա̈ ասուշ, քաղակին պայսը դեղերըն հայդարարինկկու. «Վեվ-օր փոռց չունի, հուզա կատող»։ Մենկ ինկեյս հընու ըներ, վեվ-օր կուկոն «իսկագան իմաստուտինին» դունը, հիսկիտ փիշմոն էգող չինկ ա̈դու հոմար։ Մենկ գայնոնկ միշտ աբռիլ հընու վիրա էշտալ իմաստուտինի ջոմպով (Առակ. 9։3, 4, 6)։ w23.06, 24 էջը, 17, 18 աբզ.

Ի՞նչ տունկ գըզգա̈կ, եպոր պոնաձ դեղեյդ գամա̈լ տըբռոցին մեգը հայծընա̈գու ծիր հավատկին մասին։ Մըդորե՞կկու տա̈, ինչ բադասխանողեկ։ Կիդցեկ, հընոր ծիր զգացումնին ձանոտին մեզմըն շադերուն։ Բիդու չա̈ վախուշ ա̈դմուն հառցերըն։ Ա̈դ հառցերը յառդում գընին հասկըննուշ, ինչի հավդագու մաշտը հընու ծեզի ա̈լ ղոլայ գըլլի բադմուշ ընու պարի խաբարը։ Ամա բազի մաշտիկը հառցեր գուդոն, քոնի-օր ըրազի չին միր հեդը գամա̈լ կուզին վիջվուշ։ Ըներ գայնոն ա̈դ ընիլ, քոնի-օր սուդ պոներ լըսաձունին Եգովին ձառայողնուն մասին (Գործ. 28։22)։ Հըմա̈լ Աստվաձաշընչին կըրվաձա̈, հընոր վեռչին օրերը մաշտիկ ույմիշ էգող չին իրար հեդ հընու դաժան ըլլողըն (2 Տիմոթ. 3։1, 3)։ Բա̈լկիտ տունկ միտկը գընեկ. «Ի՞նչպես հանգիստ մընոմ հընու քաղակավարի խոսիմ, եպոր հավատկին մասին վիջվուշի հոմար հառցեր գուդոն»։ Ծեզի յառդում գընա̈ փապուգ հընու պարի ըլլուշը։ Փապուգ թաբիյատ օննող մաշտը գայնա ինկը ուրինը զաֆտ ընիլ, եպոր միգա̈լնեկը վիջվուշի հոմար հառցեր գուդոն գամա̈լ, եպոր համոզվաձ չա̈, ինչպես բիդուա̈ բադասխանուշ։ w23.09, 14 էջը, 1, 2 աբզ.