നമ്മൾ വഴക്കമു​ള്ള​വ​രാ​ണെ​ങ്കിൽ മറ്റുള്ള​വ​രു​ടെ വീക്ഷണ​ങ്ങളെ ആദരി​ക്കാൻ തയ്യാറാ​കും. ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, ചില സഹോ​ദ​രി​മാർ മേക്കപ്പ്‌ ചെയ്‌ത്‌ ഒരുങ്ങി​ന​ട​ക്കാൻ ഇഷ്ടമു​ള്ള​വ​രാ​യി​രി​ക്കും. എന്നാൽ മറ്റു ചിലർക്ക്‌ അതി​നോ​ടു തീരെ താത്‌പ​ര്യം കാണില്ല. ഇനി, ചില ക്രിസ്‌ത്യാ​നി​കൾ മിതമായ അളവിൽ മദ്യം കഴിക്കു​ന്ന​വ​രാ​യി​രി​ക്കാം. പക്ഷേ മറ്റു ചിലർ അതു തൊടു​ക​പോ​ലു​മില്ല. നല്ല ആരോ​ഗ്യം ഉണ്ടായി​രി​ക്കാൻ നമ്മളെ​ല്ലാം ആഗ്രഹി​ക്കു​ന്നുണ്ട്‌. പക്ഷേ ആരോ​ഗ്യ​പ​രി​പാ​ല​ന​ത്തി​നു​വേണ്ടി ഓരോ​രു​ത്ത​രും തിര​ഞ്ഞെ​ടു​ക്കുന്ന രീതികൾ പലതാ​യി​രി​ക്കും. നമ്മൾ പറയു​ന്ന​താണ്‌ എപ്പോ​ഴും ശരി​യെന്നു ചിന്തി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ എല്ലാവ​രും അങ്ങനെ ചെയ്യണ​മെന്നു വാശി​പി​ടി​ച്ചാൽ അതു പലരെ​യും ഇടറി​വീ​ഴി​ക്കും, സഭയിൽ ഭിന്നിപ്പ്‌ ഉണ്ടാകു​ക​യും ചെയ്യും. (1 കൊരി. 8:9; 10:23, 24) ഉദാഹ​ര​ണ​ത്തിന്‌, എന്തു ധരിക്കണം എന്ന കാര്യ​ത്തിൽ കൃത്യ​മായ ഒരു നിയമം വെക്കു​ന്ന​തി​നു പകരം ഇക്കാര്യ​ത്തിൽ ഒരു തീരു​മാ​നം എടുക്കാൻ സഹായി​ക്കുന്ന ചില തത്ത്വങ്ങ​ളാണ്‌ യഹോവ നമുക്കു തന്നിട്ടു​ള്ളത്‌. വസ്‌ത്ര​ധാ​ര​ണ​ത്തി​ന്റെ കാര്യ​ത്തിൽ വഴക്കം കാണി​ച്ചു​കൊണ്ട്‌ നമുക്ക്‌ യഹോ​വയെ മഹത്ത്വ​പ്പെ​ടു​ത്താം. അതിനു​വേണ്ടി നമ്മൾ മാന്യ​മാ​യി, “സുബോ​ധ​ത്തോ​ടെ” വസ്‌ത്രം ധരിക്കണം. (1 തിമൊ. 2:9, 10) അങ്ങനെ​യാ​കു​മ്പോൾ നമ്മൾ നമ്മളി​ലേ​ക്കു​തന്നെ അനാവ​ശ്യ​മാ​യി ശ്രദ്ധ ആകർഷി​ക്കില്ല. വസ്‌ത്ര​ധാ​ര​ണ​ത്തോ​ടും ഹെയർ​സ്റ്റൈ​ലി​നോ​ടും ബന്ധപ്പെട്ടു സ്വന്തം നിയമങ്ങൾ വെക്കാ​തി​രി​ക്കാൻ ബൈബിൾത​ത്ത്വ​ങ്ങൾ മൂപ്പന്മാ​രെ​യും സഹായി​ക്കും. w23.07 23–24 ¶13-14

നല്ല ഒരു ഭാവി കിട്ടാൻ നമുക്ക്‌ എന്തു ചെയ്യാ​നാ​കു​മെന്ന്‌ യഹോവ കാണി​ച്ചു​ത​രു​ന്നു. ‘വിവര​ദോ​ഷി​യായ സ്‌ത്രീ​യു​ടെ’ ക്ഷണം സ്വീക​രി​ക്കുന്ന വ്യക്തികൾ അധാർമി​കത എന്ന ‘മധുരം’ ആസ്വദി​ക്കാൻ നോക്കു​ന്ന​വ​രാണ്‌. പക്ഷേ ഇപ്പോ​ഴത്തെ സുഖങ്ങ​ളു​ടെ പുറകേ പോകു​ന്നവർ ചെന്നെ​ത്താൻ പോകു​ന്നതു ‘ശവക്കു​ഴി​യു​ടെ ആഴങ്ങളി​ലാണ്‌.’ (സുഭാ. 9:13, 17, 18) എന്നാൽ ‘യഥാർഥ​ജ്ഞാ​ന​ത്തി​ന്റെ’ ക്ഷണം സ്വീക​രി​ക്കു​ന്ന​വ​രു​ടെ കാര്യം അങ്ങനെയല്ല. (സുഭാ. 9:1) യഹോവ സ്‌നേ​ഹി​ക്കു​ന്ന​തി​നെ സ്‌നേ​ഹി​ക്കാ​നും വെറു​ക്കു​ന്ന​തി​നെ വെറു​ക്കാ​നും നമ്മൾ പഠിക്കു​ന്നു. (സങ്കീ. 97:10) ‘യഥാർഥ​ജ്ഞാ​ന​ത്തിൽനിന്ന്‌’ പ്രയോ​ജനം നേടാൻ മറ്റുള്ള​വരെ സഹായി​ക്കു​ന്ന​തി​ന്റെ സംതൃ​പ്‌തി​യും നമുക്കുണ്ട്‌. അതു നമ്മൾ ‘നഗരത്തി​ലെ ഉയർന്ന സ്ഥലങ്ങളിൽ ചെന്ന്‌ “അനുഭ​വ​ജ്ഞാ​ന​മി​ല്ലാ​ത്ത​വ​രെ​ല്ലാം ഇവി​ടേക്കു വരട്ടെ” എന്നു വിളി​ച്ചു​പ​റ​യു​ന്ന​തു​പോ​ലെ​യാണ്‌.’ ആ ക്ഷണത്തോ​ടു പ്രതി​ക​രി​ക്കു​ന്ന​വർക്കും നമുക്കും ഉള്ള പ്രയോ​ജ​നങ്ങൾ ഇന്നും എന്നേക്കും ഉള്ളതാണ്‌. അതെ, ‘വകതി​രി​വി​ന്റെ വഴിയേ മുന്നോ​ട്ടു നടന്നാൽ’ നമുക്ക്‌ എന്നെന്നും ‘ജീവി​ച്ചി​രി​ക്കാൻ’ കഴിയും.—സുഭാ. 9:3, 4, 6. w23.06 24 ¶17-18

കൂടെ ജോലി ചെയ്യു​ന്ന​വ​രോ കൂടെ പഠിക്കു​ന്ന​വ​രോ നിങ്ങളു​ടെ വിശ്വാ​സ​ത്തെ​ക്കു​റിച്ച്‌ ചോദി​ച്ചാൽ നിങ്ങൾക്ക്‌ എന്തു തോന്നും? പേടി തോന്നു​മോ? നമ്മളിൽ മിക്കവർക്കും അങ്ങനെ തോന്നാ​റുണ്ട്‌. എന്നാൽ അത്തര​മൊ​രു ചോദ്യം ഒരാൾ എന്താണു ചിന്തി​ക്കു​ന്നത്‌, വിശ്വ​സി​ക്കു​ന്നത്‌ എന്നൊക്കെ മനസ്സി​ലാ​ക്കാൻ ഒരുപക്ഷേ നമ്മളെ സഹായി​ക്കും. അങ്ങനെ ആ വ്യക്തിയെ സന്തോ​ഷ​വാർത്ത അറിയി​ക്കാ​നുള്ള ഒരു അവസര​വും നമുക്കു കിട്ടി​യേ​ക്കും. ഇനി, മറ്റു ചിലർ ചോദ്യം ചോദി​ക്കു​ന്നതു നമ്മളോ​ടു തർക്കി​ക്കാ​നുള്ള ഉദ്ദേശ്യ​ത്തോ​ടെ​യാ​യി​രി​ക്കും. അതിൽ അതിശ​യി​ക്കേ​ണ്ട​തില്ല. കാരണം, നമ്മളെ​ക്കു​റി​ച്ചുള്ള ചില തെറ്റി​ദ്ധാ​ര​ണ​ക​ളു​ടെ പേരി​ലാ​യി​രി​ക്കാം അവർ അങ്ങനെ ചെയ്യു​ന്നത്‌. (പ്രവൃ. 28:22) കൂടാതെ നമ്മൾ ജീവി​ക്കു​ന്നത്‌ “ഒരു കാര്യ​ത്തോ​ടും യോജി​ക്കാ​ത്ത​വ​രും . . . ക്രൂര​ന്മാ​രും” നിറഞ്ഞ ‘അവസാ​ന​കാ​ല​ത്താ​ണ​ല്ലോ.’ (2 തിമൊ. 3:1, 3) നമ്മുടെ വിശ്വാ​സത്തെ ആരെങ്കി​ലും ചോദ്യം ചെയ്‌താൽ എങ്ങനെ ശാന്തത​യോ​ടെ ഇടപെ​ടാം എന്നു നിങ്ങൾ ഒരുപക്ഷേ ചിന്തി​ച്ചേ​ക്കാം. അങ്ങനെ ചെയ്യാൻ നിങ്ങളെ എന്തു സഹായി​ക്കും? ഒറ്റ വാക്കിൽ പറഞ്ഞാൽ സൗമ്യത. സൗമ്യ​നായ ഒരു വ്യക്തി തന്നെ ആരെങ്കി​ലും ദേഷ്യം​പി​ടി​പ്പി​ക്കു​മ്പോ​ഴോ എന്തു മറുപടി പറയണ​മെന്ന്‌ അറിയാ​ത്ത​പ്പോ​ഴോ ഒക്കെ ശാന്തനാ​യി തുടരും. w23.09 14 ¶1-2